‘Weet dat je zelf een superheld bent’

Ruim 150 kinderen zingen uit volle borst, woord voor woord de tekst van het bekende nummer ‘Flowers’ van Miley Cyrus mee en klappen enthousiast mee met DJ C Futego die de kinderen helemaal ophypet. Het lijkt net een kinderconcert in de zaal van ‘On Stage’. Maar na al de hippe muziek start een klassiek nummer en daarmee ook het theater stuk ‘Tori’.

Tekst en Beeld Tascha Aveloo

De verwachting is dat de komende dagen meer dan vijftienhonderd kinderen van basis- en muloscholen in Paramaribo en Moengo deze jeugdtheatervoorstelling zullen bezoeken. Het is gebaseerd op het bekroonde boek van Brian Elstak in samenwerking met Karin Amatmoekrim.

Adoptiekinderen

Het verhaal gaat over Bones (Leandro Ceder), Eel (Ivan Words) en Zi (Ritzah Statia), twee broers en een zus, die wonen bij hun excentrieke vader Jean-Michel (Gustav Borreman). Moeder is er niet. De kinderen gaan samen op reis om het boekscript van hun vader te brengen naar Lennox de Draak in Laurie, om er een echt boek van te maken. Het manuscript staat vol belangrijke tori’s.

“Door dit stuk willen we kinderen leren om de super heldenkracht te zoeken in zichzelf. En weet dat je zelf een superheld bent en dat anderen dat ook mogen zijn”, vertelt regisseur Marjorie Boston. Een ander thema gaat over liefde tussen broers en zussen die misschien niet dezelfde ouders hebben. Het kunnen ook adoptiekinderen zijn.

“Maar het gaat om de warmte waarmee je wordt opgevangen en dat maakt een gezin. Het is de liefde in de familie en de ouders die je dat geven, al zijn het je adoptieouders. Die liefde is belangrijk”. Het stuk heeft twee jaar gespeeld voor heel veel scholieren in Nederland.

Passend maken

“We hebben gekozen voor deze thema’s omdat we het belangrijk vinden dat kinderen binnen deze thema’s versterkt worden.” Veel kinderen worden in groepen gepest en de hoop is dat zij die het stuk hebben gezien, gaan beseffen dat zij er ook mogen zijn, en dat kinderen die pesten gaan nadenken en beseffen dat pesten pijn doet.

Om het stuk passend te maken voor het Surinaamse kind zijn er kleine aanpassingen gedaan zoals de toon waarop en snelheid waarmee gesproken wordt. Veel was niet nodig omdat het boek ’Tori’ is geschreven vanuit het perspectief van de Surinaamse cultuur. De moeder van de schrijver van het theaterscript, Maarten van Hinte, is Surinaamse. Hij heeft de lingo, de muziek, het ritme dat je hoort als Surinamers Nederlands praten ingezet in het script. Er zitten trouwens ook flink wat Sranan woorden in.

Roddel en vooroordelen

Voor het decor worden veel geprojecteerde bewegende animaties gebruikt. Als de kinderen op weg zijn naar Laurie ontmoeten ze bijzondere figuren zoals de slechte vos, aanvallende poezen en de vriendelijke onbegrepen jazz zingende draak. Een en al avontuur met veel tori’s .

Een avontuur van wijsheid en samenwerking, elkaar helpen, muziek, ontdekking, roddel en misinformatie en nieuwe vriendschappen en vooral opkomen voor de waarheid. Maar ook confrontatie met harde vragen zoals ‘wie zijn mijn echte ouders?’, ‘waarom wil men geen vrienden met mij zijn?’.

Er worden veel anime referenties en swingende hiphop dansbewegingen in het stuk gemaakt. “Wat mij persoonlijk aantrekt is dat het stuk laat zien dat je samen sterk kan zijn en vanuit liefde een betere, mooiere wereld kan maken”, zegt Boston.

Maar ook polarisatie die kan ontstaan door roddel en vooroordelen komt aan bod, zoals in het verhaal duidelijk wordt dat Lennox de draak is gaan wonen in een grot omdat de dorpelingen hem niet begrijpen en geen moeite doen om hem beter te leren kennen. Als de dochter van de burgemeester ontvoerd wordt, gaat al gauw het gerucht dat Lennox haar heeft opgegeten. “Wat we ook meegeven is het belang van lezen en het luisteren naar andere muziek zoals klassiek en Jazz.”

Jonge schrijvers

Boston is de artistiek en zakelijk leider van het theatergezelschap Rightaboutnow Inc. dat vroeger bekend stond als ‘Made in da Shade’, waarmee zij vaker in Suriname is geweest met diverse theaterstukken zoals ‘Booyaka, Bookaya’ en ‘Nina Simone Live’. Dit jaar gaat in première ‘Kings’, het verhaal van drie vriendinnen die op een boksschool zitten en praten over een overleden vriendin.

“Ik hoop hiermee ook naar Suriname te komen en ook met de voorstelling van vorig jaar ‘Queen of Disco’. Die draait rondom disco en discomuziek”. Voor Boston is theater het medium om verhalen te vertellen die een impact kunnen maken op de maatschappij. Zij hoopt daarom dan ook dat zij in Suriname verder kan werken aan het ontdekken en begeleiden van nieuw en jong theater schrijftalent.

In 2016 heeft Boston met Art Lab het project ‘Nyun Sten’ gedraaid. “Dat was een platform waar een jonge schrijvers de gelegenheid hebben gekregen om een éénakter te schrijven en daarvan een theatrale presentatie te doen”. De regisseur hoopt volgend jaar ‘Nyun Sten 2.0’ te draaien om weer een groep nieuwe schrijvers te inspireren tot actie.