DE INVULLING VAN het instituut vicepresident is één die een aantal taken met zich meebrengt. Een vicepresident is één van de machtigste mannen in het kabinet. Zo zit hij de ministerraad voor en heeft dus een beslissende stem in de beleidsvorming. In theorie houdt dat in dat de vicepresident met de visie die de regering heeft op het werkgebied van de verschillende ministeries kan inzetten op duurzame armoedebestrijding.
De regeringsvergadering vindt elke woensdag plaats en intussen is het weer een gebruik geworden van bepaalde functionarissen om, voordat de vergadering begint, de pers te woord te staan. Niet alle ministers doen dat. Zo is het naar verluidt kommer en kwel met de minister van Financiën en Planning, Stanley Raghoebarsing, die niet zelden de achteringang kiest en de pers mijdt.
De samenleving lacht en giert op sociale media en lijkt daardoor in te stemmen met de clowneske politiekvoering die in dit land steeds meer de boventoon voert
Degene van wie de dag na de vergadering of direct daarna de meeste memes over verschijnen is vicepresident Ronnie Brunswijk. Vragen die aan hem worden gesteld, leveren vaak reacties op die inhoudelijk ‘leeg’ zijn, maar wel voor hilariteit en niet zelden ongeloof zorgen. Bijvoorbeeld, op de vraag wat hij denkt van het voorstel van de VHP om mensen met een strafblad te weren van het presidentschap en vicepresidentschap ging Brunswijk op de machotour. Hij klom compleet in de rol en gaf aan dat niemand hem kan tegenhouden als het volk op hem had gestemd. Bovendien bepaalt – volgens hem – God wie vicepresident wordt.
Brunswijk meende verder dat hij bij afwezigheid van president Chandrikapersad Santokhi waarnemend president is en dat hij zaken kon terugdraaien. Het was niet de eerste keer dat Brunswijk het instituut van de vicepresident aan glans deed inboeten door zijn opmerkelijke uitspraken. Ooit antwoordde hij over de vele functies van zijn broer Leo dat zijn familie ook moet ‘eten’ en dat zijn broer minder functies had als anderen in het kabinet van wie de burgerij niet op de hoogte was.
De vicepresident die het presidentschap ambieert doet deze uitspraken voor de lenzen en het opnameapparatuur van vele journalisten die deze in quotes verwerken. Hun verslagen en opnames gaan de wereld rond. Iedereen – ook wereldleiders – kan daardoor zien wat de zienswijze is van de één na belangrijkste man in Suriname.
Het spreekwoord ‘wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht’ geldt ook in dit geval. De vicepresident vertegenwoordigt en is gekozen door een groot deel van de Surinaamse maatschappij. Die samenleving lacht en giert op sociale media en lijkt daardoor in te stemmen met de clowneske politiekvoering die in dit land steeds meer de boventoon voert.
De vicepresident heeft internationaal kennelijk geen peers aan wie hij zich spiegelt en die hem zouden kunnen inspireren om op een ander niveau te functioneren. Ook lokaal heeft de vicepresident waarschijnlijk nauwelijks echte vrienden. Want wie naast hem staat, hem hierin steunt en hem ook aanvuurt, is dat absoluut niet of weet niet beter. In beide gevallen zijn de gevolgen rampzalig.