De nabestaanden en alle andere betrokkenen bij de Decembermoorden is een kans op een onafhankelijk en vlot verloop van de gevoerde procedure bij het 8-december Strafproces ontnomen. Hoewel de rechtbank dit bestrijdt, in de nu gedane uitspraken en conclusies, wordt met het vele gedraai en de bewust gevoerde stagnaties van de rechtbank geen recht gedaan in een democratische rechtsstaat door de krijgsraad.

Zelfs de bekende hoogleraar Knoops, deskundige in internationaal recht, en woonachtig in Nederland vindt het verrassend dat de krijgsraad de bal weer op de helft van het Openbaar Ministerie heeft gelegd, terwijl dit orgaan reeds heeft aangegeven dat de aangenomen amnestiewet getoetst moet worden door een niet bestaande constitutioneel hof.

Ook de auditeur militair durft geen oordeel te vellen naar aanleiding van het reeds verzamelde feitenmateriaal. In lopende strafzaken is volgens onze grondwet geen enkele inmenging toegestaan. Het is dus niet relevant wat er met de aangenomen amnestiewet gebeurt, betogen vele rechtswetenschappers. Wie de artikelenreeks van de jurist mevrouw Gopalrai in dagblad De Ware Tijd goed heeft bestudeerd, kan niet aan de indruk ontkomen dat er heel wat schort aan ons rechtssysteem.

Trouwens dat is gelukkig ook één van de conclusies van de krijgsraad: “Het Surinaams rechtssysteem is node aan herijking toe”. Wat mij erg stoort aan de uitspraken van de krijgsraad, is dat zij de massamoorden die zijn gepleegd, geen schending van mensenrechten vindt: een erg arbitraire en dubieuze uitspraak (oordeel) waar de diverse internationale mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International niet erg gelukkig mee zullen zijn. Het is de laatste tijd echter vaak voorgekomen dat uitspraken van nationale rechtbanken terzijde werden geschoven door internationale rechtbanken, en de dader(s) toch zijn gevonnist.

De angst van de krijgsraad

Is het eigenlijk dan toch zo dat de krijgsraad juist geen uitspraak doet omdat zij bang is voor repercussies en sancties? Immers de hoofdverdachte is thans president van ons land, en heeft op het Onafhankelijkheidsplein zijn tanden reeds laten zien. Ook zijn geestelijk leider en andere partijgenoten hebben zich niet onbetuigd gelaten. De vraag is of op het “onafhankelijke” Onafhankelijkheidsplein politieke manifestaties toegestaan moeten worden. Ook in de jaren tachtig van de vorige eeuw is dit plein door militaire machthebbers voor dit doel gebruikt. De president van de krijgsraad is door de coalitie al gelinkt aan de NPS (Nationale Partij Suriname), en al beticht van het voeren van een politiek proces.

Dat was ook mijn beweegredenen om te overwegen bij de aanvang van dit spraakmakende strafproces, enige internationale juridische steun te aanvaarden, omdat Suriname ook lid is van diverse internationale organisaties die deze onafhankelijke (juridische) hulp konden bieden. Helaas is deze weg niet gevolgd. Het lijkt er sterk op dat de krijgsraad niet in staat is om tot een afgeronde uitspraak te komen door angst. Immers van uitstel komt afstel, en daarmee is het recht van geen enkele partij gediend. Daarom is dit een uiterst zwakke vertoning van de krijgsraad, en zeer discutabel.

Het Nieuw Front

Door de oude leiders van Het Nieuw Front (NF) worden nu allerlei drogreden en kronkels verzonnen om het niet installeren van een constitutioneel hof goed te praten. De “politieke” vrienden van weleer Sardjoe en Venetiaan die een haat-liefde verhouding waren aangegaan, konden het maar niet eens worden om het belang van een dergelijk belangrijk orgaan te bepleiten bij de overige coalitiepartners die nu zijn overgelopen. Overigens gaat het soms heel curieus toe in de politiek: in de jaren tachtig van de vorige eeuw toen de VHP (Vooruitstrevende Hervormings Partij) in de oppositie zat, werden de opstandige militairen juist door deze politieke partij aangespoord en aangemoedigd gerichte acties te voeren tegen de toen aan de macht zijnde NPK-regering (Nationale Partij-kombinatie).

Uiteindelijk leidden onder andere al deze pogingen en initiatieven tot de staatsgreep in 1980, en de misères daarna. Een samensmelting van de NPS met de VHP is daarom een bittere noodzaak, om zo een einde te brengen aan de decennialang gevoerde regentenpolitiek met soms de bekende religieuze tinten. Hierdoor wordt er ook een einde gemaakt aan de zo verfoeide en of corrupte etnische- en raciale politievoering in Suriname, en ontstaat er gaandeweg meer wederzijds vertrouwen.

In dit verband zou het daarom goed zijn om niet te stemmen voor de kandidaat van het NPS hoofdbestuur (net als Venetiaan een vroegere directeur van een middelbare school), maar te kiezen voor de jongere en capabele Gregory Rusland (1959) als leider van deze partij. De NPS moet zich niet roomser dan de paus gedragen, want zij heeft destijds ook een coalitie gevormd met partners waarvan de politieke leiders diverse misdrijven hadden begaan, en daardoor vonnissen op hun naam hadden staan.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

Nu het lijkt alsof de uiteindelijke uitspraak van de krijgsraad heel lang op zich gaat laten wachten, moeten er krachten in ons land aangewend worden om de zo benodigde eenheid te creëren. Daarom is het heel belangrijk dat de politieke partijen werken aan verzoening. Ik vond het een schandalige vertoning dat Venetiaan de huidige president Bouterse geen ambtsketen heeft omhangen, maar dat deze traditie werd onderbroken door de parlementsvoorzitter. In de politiek is het nooit goed om wrok te koesteren tegen je collega’s. Ik heb het ook onacceptabel en ondemocratisch gevonden dat Venetiaan drie termijnen president was van ons land, terwijl in de meeste grote democratieën twee termijnen achtereen het maximaal mogelijke is.

Vervolgens zit deze oude Venetiaan nu in de DNA en ontneemt hij een jongere uit zijn partij(combinatie) de kans om zich politiek te bekwamen in het parlement. Overigens zou de grondlegger van de Trias Politica Charles Montesquieu (1689 – 1755) zich heel ongemakkelijk voelen in Suriname, omdat de partijpolitiek direct of indirect met bijna alles verweven is. Dat verklaart ook het gedraai van de krijgsraad, en de noodzaak van verzoening. De bovenstaande uitspraak van de vermaarde voetballer Cruijff (1947) is in onze situatie zeker gepast, en verdient opgevolgd te worden. De komende tijd zullen de wetten sneller aangenomen afgekondigd worden zodat wellicht het gedraai van de rechtbank ophoudt. Zulks zal ons rechtssysteem zeker ten goede komen, en een harmonieuze samenleving bevorderen ondanks de nu zeer betwiste amnestiewet.

Robby Roeplall

In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.