De regering heeft in de afgelopen jaren opvallend minder uitgegeven aan lonen en salarissen in verhouding tot haar totale ontvangsten. Deze bevinding wordt duidelijk weergegeven wanneer de lonen en salarissen als percentage van de totale regeringsinkomsten worden geanalyseerd, zoals vermeld in de tabellen van de Overheidsfinanciën gepubliceerd op de officiële website van de overheid.

Tussen 2015 en 2020 werd ongeveer 45-53 procent van de totale inkomsten van de regering besteed aan lonen en salarissen. Echter, tussen 2021 en 2022 daalde dit gemiddelde naar 29,5 procent van de totale inkomsten. Prognoses voor 2023 suggereren een voortzetting van dit patroon, waarbij de uitgaven voor lonen en salarissen niet significant verschillen van die in 2021 en 2022.

Deze trend kan leiden tot de conclusie dat ondanks aanzienlijke toename in de overheidsinkomsten door fiscale maatregelen, de regering er bewust voor heeft gekozen om minder uit te geven aan lonen en salarissen. Deze keuze lijkt voort te komen uit het feit dat de regering in voorgaande jaren herhaaldelijk weigerde salariscorrecties door te voeren.

Een interessante observatie uit het Rekenkamerverslag van 2022, gepubliceerd in maart 2023, onthult dat het aantal ambtenaren in 2021 met 418 en in 2022 met 3972 is gestegen. Ondanks deze toename blijven de uitgaven voor lonen en salarissen relatief laag. Dit roept vragen op over de manier waarop de regering haar financiën beheert en aanzienlijke middelen lijkt te reserveren voor andere uitgaven, resulterend in een extra ruimte van ongeveer 15 procent waarvan de verantwoording ontbreekt.

Er wordt gesuggereerd dat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) mogelijk druk heeft uitgeoefend om de loonsom tot een specifiek percentage terug te brengen, wat resulteerde in de beslissing om 18 procent van de niet-geregistreerde ambtenaren te laten vertrekken. Desalniettemin is het opvallend dat het IMF, terwijl zij aangeeft dat de lonen van ambtenaren laag zijn, erkent dat haar programma’s in verschillende landen inflatie veroorzaken en leiden tot aanzienlijke dalingen in de koopkracht en verarming van de samenleving.

Er zijn ook vraagtekens bij de verklaring van de minister van Financiën dat de 100 procent verhoging van de btw op brandstof noodzakelijk is voor de uitbetaling van lonen en salarissen. Dit roept de vraag op over de bestemming van de extra ruimte die is gecreëerd door de regering.

Bovendien, de bevestiging van het IMF dat het sociaal beleid van de regering niet adequaat is, werpt twijfels op over de effectiviteit van het IMF-programma. Het feit dat het fonds geen nadere uitleg vraagt over hoe deze extra ruimte wordt besteed, doet vermoeden dat het IMF ook een eigen agenda heeft.

Het is daarom opmerkelijk dat de regering beweert geen ruimte te hebben om ambtenaren en aanverwante groepen tegemoet te komen, terwijl zij tegelijkertijd steeds meer financiële middelen lijkt te verkrijgen van de bevolking. Deze ontwikkelingen werpen serieuze vragen op over de financiële prioriteiten en de toewijzing van middelen door de regering.

Bron: Suriname Herald